Heb je enig idee wat jij jezelf (onbewust) allemaal verteld? Ondertussen ben ik een expert op dat gebied. Jarenlang heb ik mezelf verteld dat ik niet goed genoeg was, dat het toch niet ging lukken. Maar ook dat ik niet mooi genoeg was, niet slank genoeg en nog veel meer. Bewust wist dat ik wel dat ik alles al in me had om echt wel goed genoeg te zijn, alleen het lukte mij simpelweg niet om het waar de maken. Om datgene wat ik echt wilde, waar ik helemaal blij van werd, wel te gaan doen.
Je kan je afvragen hoe komt dat, je weet het maar toch ga je het niet doen? In mijn geval had het te maken met wat anderen mij vertelden wat ik simpelweg ben gaan geloven.
Uitspraken zoals: ‘Dat gaat toch niets worden’ of ‘Daar kan je toch je geld toch niet mee verdienen’. En een uitspraak waar ik heel lang last van heb gehad was :’Je maakt nooit iets af’ of ‘Jij geeft altijd op’.
Als kind was ik anders, ik was super creatief, tekende en schilderde graag, wilde alles onderzoeken en uiteindelijk werd de bibliotheek mijn favoriete plek waar ik alle kennis kon vergaren. Het ‘probleem’ was dat ik van onderwerp naar onderwerp ging omdat er zoveel te ontdekken en te onderzoeken was en dus thuis te horen kreeg dat ik ‘nooit’ iets afmaakte. Een suggestie die jarenlang is blijven hangen. Daarnaast was ik altijd veel groter dan de andere kinderen, best wel flink en ging ik al heel jong in de pubertijd waardoor ik lichamelijk nog meer ging verschillen met mijn leeftijdsgenoten. Het gevolg: Ik werd hiermee gepest. Ik was anders. Ik hoorde er niet bij.
Het gevolg was dat ik, terwijl ik ouder werd, vooral bezig ben geweest erbij te horen. Mezelf continue spiegelen aan anderen, aan wat geaccepteerd wordt. Te zijn zoals de anderen zijn, mezelf, wie ik werkelijk ben, wegcijferend. Ik had immers altijd gehoord dat ik niet goed genoeg was, anders was en ‘nooit’ iets afmaakte. Heel onhandig in relaties en diverse banen. Dus deed ik nog harder mijn best om het nog beter te doen, erbij te horen, geaccepteerd te worden en vooral niet af te haken en gebeurde dit wel dan voelde ik me zo schuldig. Door zo ver te gaan maakte ik mezelf continue ziek waardoor ik wel moest opgeven en even niets meer kon. Om dan te horen te krijgen dat ik ‘altijd’ ziek en moe ben. Wat ervoor zorgde dat ik weer volop met hetzelfde bezig ging.
Totdat ik zag wat ik aan het doen was. Hiervoor was wel iets heel heftigs voor nodig. Ik werd echt doodziek, er werd Colitis Ulcerosa geconstateerd. Ik kon niets meer, kreeg van de MDL specialist te horen dat dit ‘chronisch’ was, dat ik mijn hele omgeving moest inlichten, dat ik iedere keer opvlammingen kon verwachten, het zou alleen maar verergeren en mijn omgeving moest hier echt op voorbereid zijn…. Tja fantastische suggesties, die niet handig zijn. Laat ik zeggen dat ik nu echt de tijd had om te zien waar ik nu eigenlijk mee bezig was en vooral te beseffen dat dit niet datgene was wat ik wilde voor mijn toekomst en dat het nu echt tijd was voor mezelf te kiezen.
Ik heb eigenaarschap genomen! De eerste stap was dat ik het niet heb maar dat ik het doe! Op dat moment ga je beseffen dat je het onbewust doet, zonder schuldvraag, krijg je inzicht in wat je aan het doen bent dus kan je andere beslissingen nemen, iets anders gaan doen.
Het eerste inzicht was dat ik in mijn wereld, het belangrijkste was. Mijn wereld bestaat immers niet zonder mij en hoe ik denk dat anderen naar mij kijken is totaal onbelangrijk, kan ik dit eigenlijk wel weten? Hoe zie ik mezelf? Wat heb ik nodig om mezelf gelukkig te voelen. Waar wordt ik blij van? Hoe zou mijn leven eruit zien als ik mezelf gelukkig zou voelen? Wat wil ik in mijn leven?
Dus na een periode van opvlammingen, heel veel medicijnen waaronder Prednison, 30 kilo zwaarder, moe en niet meer in staat naar het einde van de straat te lopen, kwam daar dit inzicht. Dit is niet hoe ik mijn toekomst zie, dit is niet wat ik wil. Hoe kan ik weer gezond worden, mijn dromen waar maken en op dat moment kwam alles op mijn pad.
Ik doe nu al jaren geen Colitus Ulcerosa meer, heb zelfs de MDL specialist te kennen gegeven dat ik echt geen controles meer wil en ben een totaal ander pad gaan lopen waarbij ik Edwin Selei, Hypnose Instituut Nederland en NLP en hypnotherapie tegen ben gekomen. Hierdoor werd mijn verhaal en mijn pad helemaal duidelijk, waardoor ik nog veel meer kon oplossen en uiteindelijk mijn praktijk begonnen ben, om anderen hierin te begeleiden, iets wat ik daarvoor, ondanks dat ik wel eerder een poging heb gedaan, nooit zou hebben kunnen voorstellen. Nog steeds ben ik verbaasd over het het feit dat ik dit allemaal heb kunnen manifesteren ondanks wat mijn omgeving ervan vond, zoiets van ‘Denk je nu echt dat je hier jouw geld mee kan verdienen, dat wordt toch heel moeilijk, voor jezelf werken. Ga voor een baas werken, dat geeft meer zekerheid?’. Dat ik nu het vertrouwen en het geloof in mezelf heb dat ik dit kan en ook doe. Ik doe iets waar ik blij en gelukkig van wordt, waar ik iedere dag dankbaar voor ben, waar ik me goed bij voelt. Ik ben helemaal goed zoals ik ben, dus ook als ik in de spiegel kijk, ik straal! De rest volgt dan vanzelf!
Ik ben mijn droom achterna gegaan en dit is de beste beslissing geweest die ik ooit heb kunnen maken. Iedere dag, sta ik op en voel ik me dankbaar voor wat ik doe, dankbaar voor wat er is, dankbaar voor alle mensen die ik heb mogen begeleiden naar een leven vol leven. En vooral dankbaar voor alles wat er op mijn pad is gekomen zodat ik uiteindelijk eigenaarschap kon nemen en natuurlijk dankbaar voor alles wat er nog op mijn pad gaat komen waardoor ik nog meer kan manifesteren zodat ik mijn beste leven kan leiden waardoor ik anderen kan begeleiden naar hun beste leven.
En ik vraag me af, wat vertel jij jezelf? Hoe zou jouw leven eruit zien als je jouw probleem niet meer zou doen? Durf jij een stap in het onbekende te nemen en echt voor jezelf te kiezen, eigenaarschap te gaan nemen en te gaan voor een Leven Vol Leven?
❤️ Petra
Reactie plaatsen
Reacties