Hoeveel tijd en ruimte neem jij voor jezelf?

Dit overkwam een vriend van mij, een workaholic die sinds het begin van het jaar voor zichzelf is begonnen, een nieuw huis heeft gekocht en tegelijkertijd zijn oude huis wil opknappen om te gaan verhuren, terwijl het nieuwe nog gebouwd wordt. Hij heeft een contract om een bepaald aantal uren tot december en zag dat als hij zo doorging hij in augustus al klaar zou zijn en dat beangstigde hem. Vaak heeft hij meerdere afspraken tegelijkertijd, omdat hij moeite heeft met nee zeggen, dus komt hij in tijdnood. Weekend? Rusten? Wanneer dan. Al geruime tijd heeft hij last van zijn onderrug en gaat allerlei manueel therapeuten, fysiotherapeuten en zelfs de chiropracticus af om dit op te lossen totdat een bepaalde oefening zorgde voor een noodstop. 

Deze week ontving ik allerlei berichtjes van hem of het tijd was voor koffie. Nu ik naast mijn praktijk ook in het ziekenhuis werk en de gehele dag met mensen, geef ik er zelf de voorkeur aan om de avond vooral dingen te doen waar ik blij en ontspannen van wordt en omdat ik al voelde dat hier meer aan de hand was stelde ik voor dat vrijdagavond een perfecte avond was voor koffie. 

Vrijdag kwam hij dus in totaal chaotische toestand binnen met een heel verhaal, hoe het een probleem was dat hij niet meer normaal kon zitten, zijn been viel uit, al die therapeuten waar hij heen ging en hij maakte zich zorgen omdat hij zoveel verplichtingen had. Dus vroeg ik hem wat voor gevoel het was in zijn rug. Eerst reageerde hij met stekende pijn, wat snel veranderde in een zeurende pijn. En terwijl ik hem, in de ogen aankijkend, heel diep begon te ademhalen, waar hij mij begon te volgen en steeds rustiger werd, kwam daar een hele diepe zucht. 

Na een paar diepe ademhalingen, vroeg ik hem:” Hoeveel tijd en ruimte plan jij in voor jezelf?” Dit was een hersenkraker voor hem. Hij reageerde als volgt: ‘Ja, dat ‘probeer’ ik wel maar iedere keer komt daar iets tussen”. Dus zei ik: “Dus je ‘probeert’ het, maar je doet het niet?” “Want wat zou er gebeuren als je het wel zou doen?”

Het werd stil en er kwamen lichtjes in zijn ogen. “Dat zou een heel stuk ontspannender zijn”. Zei hij met een lach op zijn gezicht. Dus vroeg ik hem: “En hoe is het nu?” Waarop hij antwoorde: “Ik ‘denk’ een stuk ontspannender”. “Niet ‘denken’, voel eens hoe het nu voelt? “Ja, dat voelt meer ontspannen" terwijl hij zijn lichaam aan het bewegen was, met een glimlach op zijn gezicht. Dus vroeg ik hem: “Wie is de belangrijkste persoon in jouw wereld?” Waarop het lachend zei: “Jij, natuurlijk, nee grapje, ikzelf natuurlijk!”, "Precies!" “Zonder jou bestaat jouw wereld niet en kan je er niet zijn voor al die anderen”.

Dus vroeg ik hem: “Wat heb jij nodig om meer tijd en ruimte voor jezelf in te plannen?”, “Om weer orde in de chaos te scheppen?”. Waarop hij zei: “Ja, een planning”. Waar ik op reageerde: “Ja, precies en hoe plan jij?” Na even nadenken zei hij: “Nou ja, niet echt”. Dus opperde ik: “Ga morgen naar het winkelcentrum en koop een agenda en plan, voor jezelf en met de hand, de momenten die jij voor jezelf neemt!" “Maak die afspraken met jezelf en plan de rest er omheen!” “Zorg ervoor dat jij de afspraak met jezelf maakt dat je absoluut niets anders plant in deze tijd!” “Hoe is dat voor jou?”

Het was weer even stil, terwijl ik zijn gezicht zag oplichten: “Ja, natuurlijk kan ik per dag minder uren werken en een paar breaks erin plannen, mijn contract loopt tot december dus kan het rustiger aan doen”. "Ik kan momenten tussendoor inplannen dat ik ga sporten en een wandel moment, ja dat voelt goed!” “Denk je dat ik op dit moment te veel mensen heb ingeschakeld voor mijn rug?” Waarop ik zei: “Wat denk je zelf?” Hij schoot in de lach… “Hoe voelt je rug nu?” vroeg ik hem. “Ja, het voelt veel ontspannender".

Misschien herken je jezelf in dit verhaal, ik in ieder geval wel, ooit deed ik dit ook maar tegenwoordig zeker niet meer. Ik ben erachter dat mijn lichaam mijn beste vriend is en als mijn lichaam iets aangeeft het verstandig is ernaar te luisteren, want doe je dit niet gaat het nog harder roepen totdat er een moment komt dat het lichaam zegt: “STOP!”

Besef dat jij de belangrijkste persoon in jouw wereld bent, zonder jou bestaat jouw wereld namelijk niet en kan je er ook niet zijn voor al die anderen. Wees dus vooral lief voor jezelf, geef jezelf de ruimte en tijd die je voor jezelf nodig hebt. Besef dat jij precies goed bent zoals je bent en al helemaal fantastisch bent zoals je bent. Jij bent gaan geloven dat je jezelf op de tweede plek moet zetten, dat je misschien minder bent dan een ander, dat je het niet waard bent. Op het moment dat je jezelf weer op de eerste plaats gaat zetten ga je merken dat jouw wereld gaat veranderen op een positieve manier en dat je er nog steeds kan zijn voor de ander maar dan voor de werkelijke volle 100%, juist omdat je jouw grenzen weet aan te geven. Daarnaast ga je merken dat alles steeds makkelijker wordt en je de dingen kan gaan doen die je werkelijk wil doen. Veel voormalige cliënten zijn meestal totaal verbaasd dat, na het volgen van het Leven Vol Leven traject, juist datgene op hun pad komt wat ze werkelijk willen.

Denk je, naar aanleiding van dit verhaal, misschien kan ik wel wat hulp gebruiken, maak dan simpelweg geheel gratis en vrijblijvend een telefonische afspraak. Samen kunnen we dan bespreken hoe ik jou kan helpen naar een Leven Vol Leven.